Όπως παλαιότερα επί Χρ. Βερώνη, έτσι και προχτές με Δήμαρχο τον Μέγα, ο συγγραφέας Παναγιώτης Κουσαθανάς, με αφορμή την παρουσίαση του νέου του βιβλίου, κατακεραύνωσε τις πολιτικές της Δημοτικής Αρχής που έχει βάλει το νησί σε επικίνδυνους, ίσως ολέθριους για την επιβίωσή του, ατραπούς.
Η αγάπη του Παναγιώτη για την Μύκονο, θα ήταν πιστεύω ανολοκλήρωτη αν δεν είχε την 'κακιά' συνήθεια να εμφανίζεται δημόσια και με αυστηρό τρόπο να επισημαίνει στους εκλεγμένους άρχοντες τον καταστροφικό δρόμο που επέβαλαν στην Μύκονο και στους Μυκονιάτες να βαδίσουν.
Το να είσαι άνθρωπος του πνεύματος και του πολιτισμού δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφοσιώνεσαι αποκλειστικά στην τέχνη σου, αλλά πρέπει να την χρησιμοποιείς κυρίως προς όφελος των ανθρώπων και του τόπου σου. Ο συγγραφέας, πολλάκις μέσα απο την πνευματική του εργασία έχει περάσει τα μηνύματά του για την προστασία των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της Μυκόνου κι έχει ασκήσει, συνήθως αλληγορικά, δριμεία κριτική στο έργο της Δημοτικής Αρχής.
Διότι όταν αγαπάς τον τόπο σου, δεν θέλεις μόνο να τον σπουδάσεις και να τον κάνεις βίωμά σου, όπως αναμφίβολα έχει κάνει ο Παναγιώτης, θέλεις επίσης να τον βλέπεις να προοδεύει, να καλυτερεύει, να ομορφαίνει, θέλεις να βλέπεις οι άνθρωποί του να γίνονται κι αυτοί καλύτεροι, να προοδεύουν κι αυτοί με την σειρά τους. Το πρώτο σκέλος, της σπουδής και της αυτογνωσίας, αποτελεί εκτός από εσώτερη ανάγκη και έναν φόρο τιμής προς τον τόπο σου. Το δεύτερο σκέλος αφορά μια άλλη εσωτερική ανάγκη, την ανάγκη της εξέλιξης σε κάτι καλύτερο και ποιοτικότερο.
Η ορθή εκδήλωση της αγάπης ενός προς τον τόπο του δεν μπορεί να αποκοπεί ούτε από το ένα ούτε από το άλλο σκέλος. Δεν μπορεί να μελετάς την ιστορία της Μυκόνου, να λατρεύεις το τοπίο της και την αρχιτεκτονική της αλλά να αδιαφορείς αν αύριο θα έχει απομείνει κάποια ιστορία να πεις στα παιδιά σου για αυτήν, αν θα έχει απομείνει ένας βράχος όρθιος, ένα μνημείο, μια παραλία που να την θυμίζουν. Όπως δεν γίνεται να κόπτεσαι μόνο για την πρόοδο του τόπου σου χωρίς πρώτα να γνωρίζεις τον τόπο σου, διαφορετικά τι είδους πρόοδο θα φέρεις, προς ποια κατεύθυνση θα κινηθείς, με τι κριτήρια και τι στόχους θα την επιδιώξεις?
Μόνο το πάντρεμα της γνώσης για τον τόπο σου με την επιθυμία να τον κάνεις λίγο καλύτερο, είναι δυνατόν να φέρει την ανάπτυξη που του ταιριάζει κι έχει ανάγκη, μια ανάπτυξη που δεν τον προσβάλλει και δεν τον καταστρέφει, αλλά στην ιδανική περίπτωση τον βελτιώνει και τον αναδεικνύει, ενώ στην χειρότερη τον κρατάει στάσιμο.
Η Μύκονος, δυστυχώς διοικήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια από ανθρώπους που της στέρησαν μια ομαλή ανάπτυξη δομημένη πάνω στον ιδιαίτερο χαρακτήρα του νησιού. Η αναπτυξιακή πορεία της Μυκόνου, στερούμενη αληθινής γνώσης, άρα και αληθινής αγάπης για τον τόπο, μας κάνει να μιλάμε σήμερα μάλλον για καταστροφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της Μυκόνου παρά για ανάπτυξή τους. Αυτό προκαλεί πόνο αγιάτρευτο, ειδικότερα στους μεγαλύτερους που μεγάλωσαν σε μια Μύκονο πολύ διαφορετική από αυτή που μεγαλώνουν οι σημερινοί νέοι.
Όταν οι διοικούντες τον τόπο μιλάνε για ανάπτυξη και πρόοδο, θαρρείς πως δεν ζούνε στην Μύκονο αλλά κατοικούν αλλού, αφού το μόνο που πραγματικά αναπτύσσεται και προοδεύει στην Μύκονο είναι η αυθαιρεσία ολοένα και περισσότερων επιχειρηματιών και η ανοχή των διοικούντων. Θαρρείς ακόμα καμιά φορά ότι οι ίδιοι πάλι αλλάξανε τις έννοιες των λέξεων και κάνανε την εξαπάτηση του κόσμου συνώνυμα της καθαρότητας και της διαφάνειας!
Όμως το ανθρώπινο πνεύμα που καταφέρνει και διατηρεί ακέραιη την κρίση του χωρίς να του την αλλοιώσουν οι απανωτές επιθέσεις υποκρισίας και ψέμματος, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί ότι ο τόπος κινδυνεύει. Ο Παναγιώτης, το μόνο που κάνει είναι να διατηρεί ακέραιη την κρίση του και να εκδηλώνει την αγάπη του για τον γενέθλειο τόπο.
Η δημόσια άσκηση σκληρής κριτικής στις πολιτικές της Δημοτικής Αρχής είναι φυσικό επακόλουθο για τον Μυκονιάτη συγγραφέα. Ίσως τα δικά του επίπεδα ανοχής μπροστά στην καταλεηλάτηση, αλλοίωση και καταστροφή του νησιού μας να είναι χαμηλότερα από εκείνα του μέσου Μυκονιάτη. Ίσως πάλι τα standards του για την εξέλιξη του τόπου είναι πολύ υψηλότερα και τα κριτήρια του πιο αυστηρά.
Κι έτσι να είναι όμως, ποιός αλήθεια μπορεί να τον κατηγορήσει και τι να του προσάψει?
Ότι αγαπάει τόσο πολύ τον τόπο του ώστε να είναι σθεναρά αντίθετος με την καταστροφή που βλέπει να συντελείται τριγύρω του?
Τα κακώς κείμενα της Μυκόνου τα γνωρίζουμε! Ήρθε η ώρα οι Μυκονιάτες να οργανωθούμε προκειμένου να τα διορθώσουμε! Ας είναι ο καυστικός λόγος του Παναγιώτη ο φάρος που θα οδηγήσει νέους ανθρώπους, ανθρώπους που ασχολούνται με τα κοινά κι ανθρώπους που θα τους εμπιστευτούν με την ψήφο τους οι Μκυονιάτες, σε μια πορεία προσφοράς που θα ταυτίζεται με το κοινό καλό και την διατήρηση όσων περισσότερων αυθεντικών χαρακτηριστικών τουν νησιού μας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου