Τι έχει αλλάξει σε αυτά τα δύο χρόνια? Οι μπασκέτες στην Λάκκα, είχαν σπασμένα καλάθια όλο τον χειμώνα αλλά κάποια στιγμή προς την άνοιξη τοποθετήθηκαν καινούρια. Επίσης οι δύο μπασκέτες οι παιδικές που βρίσκονται πριν το Θεατράκι δεν προσφέρονται για μπάσκετ - τουλάχιστον για άτομα άνω των 14-15 - αφού είναι αφενός πολύ κοντές κι αφετέρου κάτω από την μία μπασκέτα υπάρχει ένα επικίνδυνο σκαλί και κάτω από την άλλη υπάρχει ένα τριπλάσιο σε μέγεθος σκαλί που οδηγεί στις "κανονικές" μπασκέτες. Αυτό καθιστά αδύνατο να παιχτεί παιχνίδι μπάσκετ καθώς σε κάθε φάση που θα παίζεται κάτω από τα δύο καλάθια οι παίχτες θα κινδυνεύουν να τραυματιστούν. Πέραν τούτου, ακόμα κι αν πάει ενας πιτσιρικάς να ρίξει σουτάκια η μία μπασκέτα είναι σπασμένη. Κλείνει το θέμα με τις δύο μικρές μπασκέτες εδώ. Πάμε τώρα στις κάτω μπασκέτες. Το πρόβλημα εκεί σήμερα δεν είναι ότι τα καλάθια είναι σπασμένα, όπως πριν δύο χρόνια, αλλά ότι δεν υπάρχουν καν τα ταμπλό πάνω στα οποία θα μπορούσαν να τοποθετηθούν νέα καλάθια. Το μόνο που έχει μείνει ως ανάμνηση ότι κάποτε σε αυτό το γήπεδο παιζόταν μπάσκετ είναι δύο κορμοί μπασκέτας χωρίς ταμπλό και καλάθια...Άψογα!!
Όσον αφορά το γήπεδο του μπάσκετ στον Κόρφο, δίπλα στις εγκαταστάσεις του ποδοσφαίρου, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ο αγωνιστικός χώρος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και μόνο για μπάσκετ δεν είναι το γήπεδο...
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους....
Το τρίτο γήπεδο που μπορεί να παιχτεί μπάσκετ είναι φυσικά αυτό που βρίσκεται δίπλα στο Γυμνάσιο. Οι ομάδες Α.Ο.Μυκόνου και Γυμναστικός εξακολουθούν να έχουν την αποκλειστική χρήση του γηπέδου μετά τις σχολικές ώρες και οι προπονητές τους Γιώργος Ρουσουνέλος και Γιώργος Σκόρδος διώχνουν όσους παίζουν μπάσκετ ενώ μπορούν εύκολα να προπονηθούν στην μία μπασκέτα χωρίς να χαλάσουν το παιχνίδι σε όποιους παίζουν στην άλλη. Αλλά δεν τους αρκεί αυτό, θέλουν το γήπεδο εξ ολοκλήρου δικό τους και η προπόνησή τους δεν ξεκινάει αν δεν ελευθερωθεί και η δεύτερη μπασκέτα. Και μιλάμε για προπονήσεις με 5-10 παιδάκια του Δημοτικού ως επί το πλείστον. Τουλάχιστον πριν δύο χρόνια, αν μια ομάδα μπορούσε να μαζευτεί μεταξύ 2-5 το μεσημέρι - πριν δηλαδή αρχίσουν οι προπονήσεις - μπορούσε να παίξει μπάσκετ. Και επίσης μπορούσαμε να μαζευτούμε και τα Σάββατα και τις Κυριακές. Τώρα όμως μετά το πέρας των σχολικών ωρών, στο γήπεδο μπαίνει λουκέτο και κλειδιά να ανοίγουν έχουν μόνο οι προπονητές των ομάδων. Μιλάμε δηλαδή για τον απόλυτο διωγμό από την μοναδική διέξοδο που είχαμε οι φίλοι του μπάσκετ για να ασχοληθούμε με το αγαπημένο μας άθλημα. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν πρόσφατα καταφέραμε να μαζευτούμε πριν αρχίσει η προπόνηση των πολυπρωταθλητών του Ρουσουνέλου και του Σκόρδου, περίπου κατά τις 4 η ώρα, βγήκε μια κυρία από ένα μπαλκόνι και μας είπε ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας μέχρι τις 5. Ήμαρτον ρε παιδιά, αφήστε μας να απολαύσουμε λίγο αθλητισμό.....
Ορίστε πώς κατάντησαν τον αθλητισμό στην Μύκονο..κασκαντέρ θα γίνουμε για να παίξουμε 1-2 ώρες μπασκετάκι...ο απόλυτος διωγμός...
Λουκέτο στο γήπεδο = λουκέτο στον αθλητισμο ..κι όταν βάζεις λουκέτο στον αθλητισμό σημαίνει ότι αναγκάζεις την νεολαία σου να στραφεί αλλού για να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο της...κι όταν δεν έχεις εξασφαλίσει ώστε αυτό το "αλλού" να είναι υγιείς εναλλακτικές διέξοδοι, μια βιβλιοθήκη, ένα πολυχώρος ψυχαγωγίας κτλ. τότε είναι σαν να τους σπρώχνει ο ίδιος ο Δήμος στην νύχτα, στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου